دلم محزون داغی از قدیم است عزای حمزه و عبدالعظیم است
کشد پر مرغ دلهامان ز سینه گهی سوی ری و گاهی مدینه
دل اهل ولا از غم شکسته دو داغ سخت بر دلها نشسته
منم که سائل بیت الکریمم حزین حمزه و عبدالعظیمم
برای خواندن گوشه ای از زندگی نامه حضرت عبدالعظیم و... به ادامه مطلب بروید
**امان از قفس تن **
ببین روح چه میکشد وقتی که جسم هم حتی بی قراری میکند برای مولایش
**میخواد پر بکشه تا خود حرم ...**
هر کدوم از اعضا داره التماسم میکنه
**دلم که هیچ دیگه حالا بند بندم وجودم درده درد ..**
میگین چی کارش کنم ؟؟
تشنه اس::** تشکنه ی سقاخونه اسماعیل طلا **
پاهام خستن **میخوان توی دارالحجه جون دوباره بگیرن **
رو چشمام غبار دنیا نشسته :: **چشمام خیره شدن به ضریح انیس النفوس رو میطلبه **
گوشم خسته شده از صداهای شهر::: **هوای نقاره خونه داره ..**
نفسم یاری نمیکنه ::میخواد اکسیژن ناب صحن جامع رضوی رو تنفس کنه **
سرم روی تن زیادی میکنه انگار میخواد بگه!! :::**باید شارژم کنی باید تکیه بدم به پنجره فولاد..**
زبونم همش **میخواد اذن دخول زمزمه کنه،دیگه صبرش تموم شده **
امضاء::: **کبوتر دلتنگ رضا**
امام رئوفم هیچ وقت این طور عطش زیارتتون رو نداشتم ..
**شکسته بال و پرتر از من میان مرغان نیست**
** دلم خوش است که نامم کبوتر حرم است**
تازه وقتی متاهل می شوی بعضی روضه ها برایت جان می گیرند و دیگر فقط روضه نمی شنوی روضه درک می کنی.
روضه مدینه روضه خیمه و روضه شام و…
وقتی که بچه دار می شوی دیگر تنها روضه را درک هم نمی کنی ، رویت هم می کنی.
وقتی برای بچه ات لالایی می گویی ، ناخودآگاه لالایی اصغرم هم تکرار می شود.
وقتی دختر کوچکت اشک میریزد ، یاد گریه های خرابه خواهی افتاد.
کاش روزی بنویسند به دیوار بقیع ~ یک فراخوان کمک ؛ طرح احداث ضریح...
کاش روزی بنویسند به دیوار بقیع ~ جایزه فرشچیان ؛ قطعه زیبای عقیق !
کاش روزی بنویسند به دیوار بقیع ~ کارگران مشغولند ؛ طرح احداث ضریح...
کاش روزی بنویسند به دیوار بقیع ~ چند روز مانده به اتمام ضریح...
کاش روزی بنویسند به دیوار بقیع ~ مهدی فاطمه(عج) آید به تماشای ضریح...
کاش روزی بنویسند به دیوار بقیع ~ نماز ؛ صحن عتیق ...
کاش روزی بنویسند به دیوار بقیع ~ فلش راهنما، مرقد زهرای شفیع . . .
آیت الله جوادی آملی :
ماه مبارک رمضان یک حقیقت و باطنى دارد که این حقیقت در قیامت ظهور مىکند. ماه مبارک رمضان را امام سجاد(ع) عید اولیاء الله مىداند. در صحیفه سجادیه دعایى است به نام دعاى وداع ماه مبارک رمضان.
این وداع براى کسى است که با ماه مبارک رمضان مانوس بوده و ماه مبارک رمضان دوست او مىباشد والا آنکه با این ماه نبوده وداعى ندارد. انسان از دوستش و یا با کسى که مدتى مانوس بود، خداحافظى مىکند. آنکه اصلا نمىداند چه وقت ماه مبارک رمضان آمد و چه وقتسپرى شد، چرا آمد و چرا سپرى شد، او وداعى ندارد. اما امام سجاد(ع) آخر ماه مبارک رمضان که شد، در حد یک ضجه این دعا را مىخواند.
در مقدمه این دعا، حضرت سجاد(ع) کلیات نعمتهاى الهى را مىشمارد و اینکه بخششهاى خداى سبحان ابتدایى است، نه از روى استحقاق.
